skromny

skromny (język polski)

skromny (1.2) pokój

wymowa:

IPA: [ˈskrɔ̃mnɨ], AS: [skrõmny], zjawiska fonetyczne: nazal. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niemający potrzeby wyróżniania się

(1.2) w prostym stylu, pozbawionym ozdób

(1.3) niewielki

(1.4) o niewielkich dochodach

odmiana:

przykłady:

(1.1) Nie warto być skromnym, gdyż ludzi skromnych docenia się dopiero po śmierci.

(1.2) Była ubrana w skromny kapelusik podróżny.

(1.3) Jego skromne dochody nie pozwalały na wystawne życie.

(1.4) A on teraz liczy sam, że ma ze sto tysięcy długów, a to skromny człowiek.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) nieśmiały, umiarkowany, cichy, obyczajny, przyzwoity, moralny, milczący, skryty, spokojny, wyciszony, prosty, łagodny, bezpretensjonalny

(1.2) niewyszukany, surowy, zgrzebny, pospolity

(1.3) mały, malutki, maleńki, tyci, nieduży, nieobfity, skąpy, szczupły, ubogi

(1.4) biedny

antonimy:

(1.1) głośny, nieskromny, zwracający uwagę, nieumiarkowany, nieprzyzwoity, pretensjonalny

(1.2) wyszukany, barokowy, wyrafinowany, wystawny, bogaty

(1.3) duży, obfity, liczny, znaczny

(1.4) bogaty

wyrazy pokrewne:

rzecz. skromność ż, nieskromność ż

przym.

zdrobn. skromniutki, skromniuteńki

przysł. skromnie, skromniutko, skromniuteńko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) modest, decent; (1.2) demure, chaste; (1.3) modest, slender
• arabski: (1.1) بسيط (1.2) متواضع
• duński: (1.1,3) beskeden
• rosyjski: (1.1) скромный

źródła: