ordynarny

ordynarny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔrdɨ̃ˈnarnɨ], AS: [ordỹnarny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wulgarny, prostacki, budzący zgorszenie

(1.2) pospolity, marny, tandetny, w złym guście

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza				liczba mnoga
	mos/mzw	mrz	ż	n	mos	nmos
mianownik	ordynarny		ordynarna	ordynarne	ordynarni	ordynarne
dopełniacz	ordynarnego		ordynarnej	ordynarnego	ordynarnych
celownik	ordynarnemu		ordynarnej	ordynarnemu	ordynarnym
biernik	ordynarnego	ordynarny	ordynarną	ordynarne	ordynarnych	ordynarne
narzędnik	ordynarnym		ordynarną	ordynarnym	ordynarnymi
miejscownik	ordynarnym		ordynarnej	ordynarnym	ordynarnych
wołacz	ordynarny		ordynarna	ordynarne	ordynarni	ordynarne

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) ordynarne zachowanie • ordynarny dowcip • ordynarne kłamstwo • ordynarny człowiek

(1.2) ordynarne jedzenie • ordynarny wystrój

synonimy:

(1.1) prostacki, grubiański, niesmaczny

(1.2) pospolity

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ordynarność ż, ordynus m

przysł. ordynarnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vulgar
• francuski: (1.1) vulgaire
• litewski: (1.1) vulgarus

źródła: