cielę

cielę (język polski)

cielę (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈʨ̑ɛlɛ], AS: [ćele], zjawiska fonetyczne: zmięk.• denazal.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) zool. młody osobnik dużych ssaków roślinożernych, np. bydła domowego, żubrów; zob. też cielę w Wikipedii

(1.2) pot. człowiek niezaradny

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	cielę	cielęta
dopełniacz	cielęcia	cieląt
celownik	cielęciu	cielętom
biernik	cielę	cielęta
narzędnik	cielęciem	cielętami
miejscownik	cielęciu	cielętach
wołacz	cielę	cielęta

przykłady:

(1.1) Szedł chłop na jarmark, ciągnąc cielę na powrozie. (I. Krasicki: Chłop i cielę)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) cielak, jałówka

(1.2) fajtłapa

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. cielęcina

przym. cielęcy

związki frazeologiczne:

głupi jak cielę • cielę na niedzielę • pokorne cielę dwie matki ssie • zapomniał wół, kiedy cielęciem był

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Ssaki

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) calf
• arabski: (1.1) عجل
• duński: (1.1) kalv
• esperanto: (1.1) bovido
• hindi: (1.1) बछड़ा
• hiszpański: (1.1) ternero m
• holenderski: (1.1) kalf n
• niemiecki: (1.1) Kalb n
• pendżabski: (1.1) ਵੱਛਾ m
• szwedzki: (1.1) kalv w
• wilamowski: (1.1) kołb, kilber m

źródła: