sukienka

sukienka (język polski)

modelka w sukience (1.1)

duchowny w sukience (1.2)

wymowa:

IPA: [suˈcɛ̃nka], AS: [suḱẽnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) część kobiecej garderoby, okrywająca tułów, częściowo lub całkowicie nogi, czasem też ręce, zazwyczaj z lekkiego materiału

(1.2) pot. strój duchownego przypominający suknię

odmiana:

lp sukien|ka, ~ki, ~ce, ~kę, ~ką, ~ce, ~ko; lm ~ki, ~ek, ~kom, ~ki, ~kami, ~kach, ~ki

przykłady:

(1.1) Przy nim dziewczę, w zielonej sukience jak ruta (A. Mickiewicz Pan Tadeusz)

(1.2) Na dziedziniec seminarium wylegli faceci w sukienkach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) krótka/jedwabna/wełniana ~ka, minisukienka

synonimy:

(1.1) pot. kiecka

(1.2) habit, sutanna

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. zdrobn. sukieneczka

rzecz. sukienczyna, suknia, sukno, sukiennik, sukiennice

przym. sukienkowy, sukniowy, sukienny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• por. spódnica
• zobacz też: mała czarna
• zobacz też: Indeks:Polski - Ubrania

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) frock, dress
• chorwacki: (1.1) haljina
• duński: (1.1) kjole w
• fiński: (1.1) mekko
• francuski: (1.1) robe ż
• hiszpański: (1.1) vestido m; (1.2) hábito m, sotana ż
• holenderski: (1.1) jurk ż
• islandzki: (1.1) kjóll m
• jidysz: (1.1) קליידל n (klejdl)
• niemiecki: (1.1) Kleid n
• norweski (bokmål): (1.1) kjole m
• nowogrecki: (1.1) φόρεμα n; (1.2) ράσο n
• polski język migowy:
  (w zapisie SignWriting)

  (1.1)
• rosyjski: (1.1) платье n
• suahili: (1.1) gauni
• szwedzki: (1.1) klänning w

źródła: