ordynarny

ordynarny (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔrdɨ̃ˈnarnɨ], AS: [ordỹnarny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wulgarny, prostacki, budzący zgorszenie

(1.2) pospolity, marny, tandetny, w złym guście

odmiana:

(1) lp ordynarny m, ordynarna ż, ordynarne n; lm ordynarni mos, ordynarne nmos

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) ordynarne zachowanie • ordynarny dowcip • ordynarne kłamstwo • ordynarny człowiek

(1.2) ordynarne jedzenie • ordynarny wystrój

synonimy:

(1.1) prostacki, grubiański, niesmaczny

(1.2) pospolity

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ordynarność ż, ordynus m

przysł. ordynarnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) vulgar
• francuski: (1.1) vulgaire

źródła: