wyjątkowy

wyjątkowy (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨjɔ̃ntˈkɔvɨ], AS: [vyi ̯õntkovy], zjawiska fonetyczne: nazal.• asynch. ą • akc. pob.

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) wyróżniający się czymś nieprzeciętnym; taki, który jest wyjątkiem

odmiana:

lp wyjątkow|y m, wyjątkowa ż; lm wyjątkowi m, wyjątkowe ż; przysł. wyjątkowo

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

stan wyjątkowy

synonimy:

(1.1) niezwykły, ponadprzeciętny, nadzwyczajny, szczególny, unikatowy

antonimy:

(1.1) przeciętny, typowy, zwykły

wyrazy pokrewne:

rzecz. wyjątek m

przysł. wyjątkowo

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• fiński: (1.1) erikoinen
• francuski: (1.1) exceptionnel, extraordinaire
• grecki: (1.1) εξαιρετικός, εκπληκτικός
• hiszpański: (1.1) excepcional, extraordinario, insólito, inusitado
• rosyjski: (1.1) исключительный
• włoski: (1.1) eccezionale, straordinario