dziczyzna

dziczyzna (język polski)

danie z dziczyzny (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) książk. kulin. mięso z ubitej zwierzyny łownej

odmiana:

(1.1) lp dziczyzn|a, ~y, dziczyźnie, ~ę, ~ą, ~ie, ~o; blm

przykłady:

(1.1) Na obiad zjedliśmy pieczeń z dziczyzny.

składnia:

kolokacje:

(1.1) pasztet z ~y • pieczona ~a

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. dzikość, dzik, dzicz, dzikus, dzikuska, dzikarz; czas. dziczeć; przym. dziki; przysł. dziko

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

• (1.1) por. jelenina • sarnina
• (1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Jedzenie

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) venison
• esperanto: (1.1) ĉasaĵo
• francuski: (1.1) venaison ż, gibier m
• grecki: (1.1) κυνήγι n (κρέας)
• hiszpański: (1.1) caza ż

źródła: