butonierka

butonierka (język polski)

butonierka (1.1)

wymowa:

AS: [butońerka], AS: [butõńerka]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) niewielki otwór na guzik w lewej klapie marynarki lub żakietu na wysokości obojczyka; obecnie często fabrycznie zaszyty; zob. też butonierka w Wikipedii

(1.2) niewielka, płytka kieszeń, umieszczona na wysokości piersi w marynarce lub żakiecie

(1.3) daw. niewielki flakonik na kwiaty, który przypinano do sukni balowej

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	butonierka	butonierki
dopełniacz	butonierki	butonierek
celownik	butonierce	butonierkom
biernik	butonierkę	butonierki
narzędnik	butonierką	butonierkami
miejscownik	butonierce	butonierkach
wołacz	butonierko	butonierki

przykłady:

(1.1) W dzisiejszych czasach butonierka nie pełni tej samej roli, co kiedyś.

(1.2) A w butonierkę wetknij sobie ozdobną chusteczkę.

(1.3) Dawniej kobiety nosiły butonierki przy eleganckich sukniach.

składnia:

kolokacje:

(1.1-3) kwiat/kwiatek w butonierce

(1.2) (ozdobna) chustka/chusteczka do butonierki

synonimy:

(1.2) brustasza

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) dziurka, otwór

(1.2) kieszeń, kieszonka

(1.3) flakon, flakonik

hiponimy:

holonimy:

(1.1) marynarka, żakiet

(1.2) marynarka, żakiet

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. butoniera ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. butoniera < franc. boutonnière + pol. -ka; por. ang. button

uwagi:

(1.1) nie mylić z brustaszą i poszetką

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) buttonhole
• niemiecki: (1.1) Knopfloch n
• włoski: (1.1) bottoniera ż, occhiello m

źródła: