nieobecny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

nieobecny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɲɛɔˈbɛʦ̑nɨ], ASeobecny], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob. ?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, którego nie ma tam, gdzie być powinien lub gdzie się go spodziewa
(1.2) przen. będący myślami gdzie indziej
(1.3) taki, który nie zaznacza swojego istnienia w jakiejś dziedzinie

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) mężczyzna, którego nie ma w jakimś miejscu
(2.2) eufem. zmarły
odmiana:
(1.1-3)
(2.1-2)
przykłady:
(1.1) Krzysiek, dlaczego wczoraj byłeś nieobecny na lekcjach?
(1.2) Kochanie, coś się stało? Jesteś taka nieobecna.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) zamyślony, zdekoncentrowany
antonimy:
(1.1) obecny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nieobecność ż, nieobecna ż
związki frazeologiczne:
nieobecni nie mają racjinieobecny duchem
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: