konieczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konieczność (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[kɔ̃ˈɲɛʧ̑nɔɕʨ̑], AS[kõńečność], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) coś, czego nie można uniknąć
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Zasmuca nas konieczność śmierci.
(1.1) Tego wymaga zasada wyższej konieczności.
składnia:
kolokacje:
(1.1) przykra konieczność • wyższa konieczność • stan wyższej konieczności
synonimy:
(1.1) przymus, nieodzowność, niezbędność, nieuchronność
antonimy:
(1.1) zbędność
hiperonimy:
(1.1) potrzeba
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. konieczny
przysł. koniecznie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. konieczny + -ość
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: