konge

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

konge (język duński)[edytuj]

wymowa:
Dania: [ˈkɔŋə]
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) król
odmiana:
(1.1) en konge, kongen, konger, kongerne
przykłady:
(1.1) Den, som kan trække sværdet ud af stenen, bliver konge af England.Ten, kto potrafi wyciągnąć miecz z tego kamienia, zostanie królem Anglii.
(1.1) Hvis en dansk konge giftede sin søn med den svenske konges datter, var det i en situation, hvor man havde brug for fred og alliancer.[1]Jeśli duński król wydawał syna za córkę króla szwedzkiego, to było to w sytuacji, gdy istniała potrzeba pokoju i zawiązywania sojuszy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) kongerigekrólestwo
synonimy:
(1.1) hersker, monark, regent
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. kongelig
przysł. kongeligt
związki frazeologiczne:
dyrenes kongekról zwierzątfuglekongemysikrólik
etymologia:
st.nord. konungr
uwagi:
por. dronningkrólowa
źródła:
  1. Mona Samir Sørensen: Et folkeligt ægteskab (da). POLIKITKEN, 2003-09-24. [dostęp 2024-02-07].

konge (język norweski (bokmål))[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) król
(1.2) przen. król
odmiana:
(1) en konge, kongen, konger, kongene
przykłady:
(1.1) Det var en gang en konge som hadde en veldig stygg datter.Był sobie kiedyś król, który miał bardzo brzydką córkę.
(1.1) Mieszko II ble kronet til konge av Polen i 1025.Mieszko II został koronowany na króla Polski w roku 1025.
(1.2) Eika er trærnes konge.Dąb jest królem drzew.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
(1.1) dronning
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: