jaskiniowiec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jaskiniowiec (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌjasʲcĩˈɲɔvʲjɛʦ̑], AS[i ̯asʹḱĩńovʹi ̯ec], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.akc. pob.i → j 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) antrop. człowiek jaskiniowy, wczesny człowiek mieszkający w jaskini
(1.2) książk. przen. człowiek niewychowany, zachowujący się w sposób prostacki
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) troglodyta
(1.2) bamber, burak, barbarzyńca, burek, cham, chamidło, chamisko, chamskie nasienie, chamuś, gbur, gburzysko, grubianin, kałmuk, nieokrzesaniec, ordynus, parobas, plebejusz, prostak, prymityw, troglodyta, żłób, gw. (Lwów) ćmok
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jaskinia ż
przym. jaskiniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. jaskinia + -owiec lub pol. jaskiniowy + -ec
uwagi:
(1.1) Wyraz powstał w XIX w.[1]
tłumaczenia:
źródła:
  1. Wiera Zołotowa, Rzeczowniki osobowe z sufiksem -ec (-owiec) we współczesnym języku polskim, „Poradnik Językowy” nr 9/1957, s. 402.