jadać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

jadać (język polski)[edytuj]

tak jadają (1.1) prości ludzie
tu jadają (1.1) kebaby i pizze
to jadają (1.1) Japończycy
tu jadają (1.1) zwierzęta
wymowa:
IPA[ˈjadaʨ̑], AS[i ̯adać] ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany

(1.1) jeść coś regularnie albo wiele razy np. w tym samym miejscu, to samo lub o tej samej porze
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Dawniej w Wielkim Poście jadano żur ze śledziem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) jadać regularnie / nieregularnie • jadać raz / dwa razy / trzy razy dziennie • jadać w domu / restauracji / stołówce • jadać na mieście • jadać (zwykle) na śniadanie / obiad / podwieczorek / kolacjęnie jadać mięsa / pieczywa / słodyczy / warzyw / wieprzowiny /
synonimy:
antonimy:
(1.1) głodować
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. jadanie n, jadalny mrz, jadalność ż, jadalnia ż, jadło n, jadaczka ż, jedzenie n, zjadanie n, zjedzenie n, podjadanie n, podjedzenie n, wyjadanie n, wyjedzenie n, podjadek m, jedzonko n
czas. zajadać, jeść, objadać ndk., objeść dk., podjadać ndk., podjeść dk., wyjadać ndk., wyjeść dk., zjadać ndk., zjeść dk.
przym. jadalny, jedzeniowy
związki frazeologiczne:
przysłowia: bić się dobrze w wielkiej kupie, a jadać w małej[1]jada bób, a udaje, że je migdały[1]kto chleb jada, ten mocny[2]kto chudo jada, tłusty worek miewa[3]kto jada obwarzanki i śledzie, ten fortunę powiedzie[2]kto nożykiem jada, to mu z niego spada[3]kto pod noc mało jada, ten długo żyje[4]kto przychodzi po obiedzie, jada malowane śledzie[5]
etymologia:
od prasł. *ědati[6]
uwagi:
„jadać” to czasownik wielokrotny; por. jeść
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: jeść
źródła:
  1. 1,0 1,1 Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 98.
  2. 2,0 2,1 Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 97.
  3. 3,0 3,1 Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 101.
  4. Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 102.
  5. Elżbieta Skorupska-Raczyńska, Nie trwam o jedzę, kiedy dobrze siedzę. O jedzeniu i żarciu w paremiologii polskiej dawnej i współczesnej, „Poznańskie Studia Polonistyczne”, „Seria Językoznawcza”, vol. 23 (43), nr 1/2016, s. 100.
  6. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Porada „obiad i objadać” w: Poradnia językowa PWN.