cygański

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

cygański (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dotyczący Cyganów, charakterystyczny dla Cyganów
(1.2) pot. dotyczący cygana, włóczęgi, osoby prowadzącej nieustabilizowany tryb życia
(1.3) pot. dotyczący cygana - człowieka mającego śniadą cerę i ciemne włosy
(1.4) posp. dotyczący cyganakrętacza, kłamcy, oszusta[1]

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(2.1) pot. język romski
odmiana:
(1.1-4)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Publiczność przyjmuje występy cygańskich wirtuozów z entuzjazmem[2].
(1.2) Goyen nie osiedla się w jednym określonym miejscu, prowadzi tryb życia raczej cygański[3].
(1.3) Blondynka spojrzała za odchodzącą kelnerką, a potem kolejny raz popatrzyła na striptizera o cygańskiej urodzie, który puścił do niej oko[4].
(1.4) Takie cygańskie sztuczki już nie działają na ludzi, zajmij się uczciwą pracą, a nie mamieniem ludzi jakąś wyimaginowaną kasą[5].
składnia:
kolokacje:
(1.1) cygański strój / tabor / obóz • cygańska muzyka / kapela / orkiestra
(1.2) cygański tryb życia • cygańska włóczęga • cygańskie życie
(1.3) cygański wygląd • cygańska karnacja / powierzchowność / uroda
(1.4) cygański i oszukańczy • cygańska sztuczka • cygańskie krętactwo
synonimy:
(1.1) romski
(1.2) włóczęgowski
(1.3) śniady, ciemny
(1.4) krętacki, kłamliwy, oszukańczy
(2.1) romski, romani
antonimy:
(1.1) antycygański, antyromski
(1.3) albinos
(1.4) uczciwy, prostolinijny
hiperonimy:
hiponimy:
(1.3) ciemnoskóry, ciemnowłosy
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. cyganek mos/mrz, Cygan m, cygan m, Cyganka ż, cyganka ż, Cyganek m, cygańskość ż, cygańszczyzna ż, Cyganiątko n, Cyganeczka ż, Cyganicha ż, cyganeria ż, cyganienie n, ocyganienie n, Cygów m, Cyga m, Cyganówka ż, Cygany nmos, Cygusy nmos, Cyganki nmos
czas. cyganić ndk., ocyganić dk., wycyganić dk.
przysł. cygańsko, po cygańsku
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Hasło „cygański” w: Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Wprost, nr 0406, Warszawa, 2000 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  3. Kultura, nr 5(500), Paryż, 1989 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  4. Śmieszni kochankowie, Mariusz Cieślik, 2004 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  5. z forum internetowego