reich

reich (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ʀaɪ̯ç]

​ ​

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) bogaty

odmiana:

(1.1)

(zob. deklinacja przymiotnikowa)		liczba pojedyncza			liczba mnoga
przypadek	deklinacja	m	ż	n	m ż n
Nom.	słaba mieszana mocna	der reiche ein reicher reicher	die reiche eine reiche reiche	das reiche ein reiches reiches	die reichen reichen reiche
Gen.	słaba mieszana mocna	des reichen eines reichen reichen	der reichen einer reichen reicher	des reichen eines reichen reichen	der reichen reichen reicher
Dat.	słaba mieszana mocna	dem reichen einem reichen reichem	der reichen einer reichen reicher	dem reichen einem reichen reichem	den reichen reichen reichen
Akk.	słaba mieszana mocna	den reichen einen reichen reichen	die reiche eine reiche reiche	das reiche ein reiches reiches	die reichen reichen reiche

(1.1) st. wyższy reicher; st. najwyższy reichsten

przykłady:

składnia:

(1.1) reich an etw. (Dat.) → bogaty w +B.

kolokacje:

(1.1) reich werden → stać się bogatym, wzbogacić się

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) steinreich, überreich

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Reich n, Reichlichkeit ż, Reicher m, Reiche ż

przym. reichisch, reichlich

związki frazeologiczne:

etymologia:

śwn. rīch(e) < swn. rīhhi < celt.

uwagi:

źródła: