spinka

spinka (język polski)

spinka (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈspʲĩnka], AS: [spʹĩnka], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -nk- 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) często zdobiony przedmiot do spinania czegoś, np. włosów, krawata, kołnierzyka lub mankietu

(1.2) posp. slang. spinanie się, napięcie, nerwowość

odmiana:

przykłady:

(1.2) Panowie, po co ta spinka? Za dużo kasy zainwestowaliście, czy jak?

składnia:

kolokacje:

(1.1) spinka do włosów

synonimy:

(1.2) napięcie, nerwowość, stres

antonimy:

(1.2) wyluzowanie, odprężenie

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spinacz mrz, spinanie n, spięcie n, spineczka ż, upinanie n, upięcie n, spina ż

czas. spinać ndk., spiąć ndk., upinać ndk., upiąć dk., piąć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stud
• arabski: (1.1) مشبك m
• jidysz: (1.1) שפּאָנקע ż (szponke), ספּינקע ż (spinke)
• kaszubski: (1.1) spinka ż
• kazachski: (1.1) қыстырғыш
• rosyjski: (1.1) заколка ż, запонка ż
• wilamowski: (1.1) haftła n, hōnhułc n

źródła:

spinka (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) spinka

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: