przyprawa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
+tłumaczenie na koreański: (1.1) 조미료 |
Nie podano opisu zmian |
||
Linia 32: | Linia 32: | ||
{{hiperonimy}} |
{{hiperonimy}} |
||
{{hiponimy}} |
{{hiponimy}} |
||
: (1.1) [[anyż]], [[bazylia]], [[chili]], [[cukier]], [[cynamon]], [[czarnuszka]], [[czosnek]], [[gałka muszkatołowa]], [[ |
: (1.1) [[anyż]], [[bazylia]], [[chili]], [[cukier]], [[cukier wanilinowy]], [[cukier waniliowy]], [[cynamon]], [[czarnuszka]], [[czosnek]], [[gałka muszkatołowa]], [[goździk]]i, [[imbir]], [[kardamon]], [[kmin]], [[kminek]], [[kolendra]], [[kozieradka]], [[kurkuma]], [[laska wanilii]], [[lubczyk]], [[majeranek]], [[mięta]], [[oregano]], [[pieprz]], [[pieprz ziołowy]], [[sól]], [[szafran]], [[tymianek]], [[ziele angielskie]] |
||
{{holonimy}} |
{{holonimy}} |
||
{{meronimy}} |
{{meronimy}} |
Wersja z 09:55, 23 sie 2019
przyprawa (język polski)
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj żeński
- (1.1) kulin. spoż. składnik dodawany do potrawy w celu poprawienia jej smaku lub zapachu; zob. też przyprawa w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik przyprawa przyprawy dopełniacz przyprawy przypraw celownik przyprawie przyprawom biernik przyprawę przyprawy narzędnik przyprawą przyprawami miejscownik przyprawie przyprawach wołacz przyprawo przyprawy
- przykłady:
- (1.1) W mojej kuchni używam wielu orientalnych przypraw.
- (1.1) Sanepid wykrył w przyprawach dwukrotne przekroczenie dopuszczalnych norm substancji konserwujących.
- (1.1) Zupa ma ostry smak dzięki przyprawom.
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- (1.1) anyż, bazylia, chili, cukier, cukier wanilinowy, cukier waniliowy, cynamon, czarnuszka, czosnek, gałka muszkatołowa, goździki, imbir, kardamon, kmin, kminek, kolendra, kozieradka, kurkuma, laska wanilii, lubczyk, majeranek, mięta, oregano, pieprz, pieprz ziołowy, sól, szafran, tymianek, ziele angielskie
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. przyprawianie n, przyprawnik m
- czas. przyprawiać ndk., przyprawić dk., doprawiać ndk., doprawić dk.
- przym. przyprawowy, przyprawny
- związki frazeologiczne:
- więcej przyprawy niż potrawy
- etymologia:
- Rzeczownik odczasownikowy od przedrostkowego pol. przyprawić[1]
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) spice, condiment
- arabski: (1.1) تابل، بهار
- baskijski: (1.1) espezia, ongailu
- białoruski: (1.1) прыправа ż
- chorwacki: (1.1) začin m
- duński: (1.1) kryderi n
- esperanto: (1.1) spico
- fiński: (1.1) mauste
- francuski: (1.1) épice ż, condiment m
- hiszpański: (1.1) condimento m, aderezo m, especia ż
- interlingua: (1.1) condimento
- islandzki: (1.1) krydd n
- kataloński: (1.1) espècia ż
- kazachski: (1.1) дәмқосар
- koreański: (1.1) 조미료
- niemiecki: (1.1) Würze ż
- nowogrecki: (1.1) άρτυμα n
- rosyjski: (1.1) припра́ва ż
- slovio: (1.1) pikant (пикант)
- szwedzki: (1.1) krydda w
- turecki: (1.1) baharat
- ukraiński: (1.1) припра́ва ż
- węgierski: (1.1) fűszer
- wietnamski: (1.1) gia vị
- włoski: (1.1) condimento m
- źródła: