przynęta

przynęta (język polski)

przynęta (1.1)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) wędk. łow. pokarm, który umieszcza się w sieciach, na wędkach lub w pułapkach aby wabić zwierzynę łowną, ryby, ptaki; zob. też przynęta w Wikipedii

(1.2) przen. to, co kusi, wabi, przyciąga, pociąga

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przynęta	przynęty
dopełniacz	przynęty	przynęt
celownik	przynęcie	przynętom
biernik	przynętę	przynęty
narzędnik	przynętą	przynętami
miejscownik	przynęcie	przynętach
wołacz	przynęto	przynęty

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wabik

(1.2) pokusa, wabik

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) żywiec, mucha, błysk, błystka, zanęta

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. nęcisko n, zanęta ż, nęcenie n, zanęcenie n, zanęcanie n

czas. nęcić ndk., zanęcić dk., zanęcać ndk.

związki frazeologiczne:

na przynętę

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) bait
• baskijski: (1.1) beita, amuzki; (1.2) amu
• białoruski: (1.1) прынада ż; (1.2) прынада ż
• bułgarski: (1.1) примамка ż
• fiński: (1.1) syötti
• francuski: (1.1) appât m, amorce ż; (1.2) appât m
• hiszpański: (1.1) cebo m; (1.2) anzuelo m, gancho m, atractivo m
• niemiecki: (1.1) Köder m
• nowogrecki: (1.1) δόλωμα n; (1.2) δόλωμα n, φόλα ż
• rosyjski: (1.1) приманка ż; (1.2) приманка ż
• sanskryt: (1.1) आमिष n
• włoski: (1.1) esca ż; (1.2) zimbello m

źródła: