ścięgno

ścięgno (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈɕʨ̑ɛ̃ŋɡnɔ], AS: [śćẽŋgno], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) anat. włóknista tkanka odpowiedzialna za przeniesienie skurczu mięśni na układ kostny; zob. też ścięgno w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ścięgno	ścięgna
dopełniacz	ścięgna	ścięgien
celownik	ścięgnu	ścięgnom
biernik	ścięgno	ścięgna
narzędnik	ścięgnem	ścięgnami
miejscownik	ścięgnie	ścięgnach
wołacz	ścięgno	ścięgna

przykłady:

(1.1) Doznał jednak kontuzji ścięgien przystrzałkowych i w slalomie walczył nie tylko z rywalami, lecz także z bólem przeszywającym nogę (…).

(1.1) Kształt ścięgien jest bardzo różny: jedne są walcowate, inne spłaszczone.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

ścięgno Achillesa • ścięgno piętowe

etymologia:

uwagi:

(1.1) zobacz też: Indeks:Polski - Części ciała

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tendon, sinew
• arabski: (1.1) وتر m
• baskijski: (1.1) tendoi
• białoruski: (1.1) сухажылле n
• bułgarski: (1.1) сухожилие n
• czeski: (1.1) šlacha
• duński: (1.1) sene w
• esperanto: (1.1) tendeno
• fiński: (1.1) jänne
• francuski: (1.1) tendon m
• hawajski: (1.1) lohi
• hiszpański: (1.1) tendón m
• interlingua: (1.1) ligamento, tendine
• islandzki: (1.1) sin ż
• jidysz: (1.1) שפּאַנאָדער ż
• kataloński: (1.1) tendó m
• niemiecki: (1.1) Sehne ż
• nowogrecki: (1.1) τένοντας m
• rosyjski: (1.1) сухожи́лие n
• szwedzki: (1.1) sena w
• ukraiński: (1.1) сухожилля n
• włoski: (1.1) tendine m

źródła: