Mińsk

Mińsk (język polski)

Mińsk (1.1)

wymowa:

​, IPA: [mʲĩj̃sk], AS: [mʹĩĩ ̯sk], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• rozs. artyk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy, nazwa własna

(1.1) geogr. stolica Białorusi; zob. też Mińsk w Wikipedii

odmiana:

(1.1) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	Mińsk
dopełniacz	Mińska
celownik	Mińskowi
biernik	Mińsk
narzędnik	Mińskiem
miejscownik	Mińsku
wołacz	Mińsku

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

(1.1) być / bywać / zamieszkać / mieszkać / pomieszkiwać / żyć / pracować / urodzić się / umrzeć / osiedlać się / osiedlić się w Mińsku • wyjeżdżać / wyjechać / jechać / dojechać / udać się / wprowadzać się / wprowadzić się do Mińska • przyjeżdżać / przyjechać / jechać / wyprowadzać się / wyprowadzić się z Mińska • być / stać się mieszkańcem / mieszkanką Mińska • mieszkaniec / mieszkanka Mińska • droga / ulica / plac / dom / budynek / mieszkanie / siedziba w Mińsku • pochodzić z Mińska • przeprowadzać się / przeprowadzić się do Mińska

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. mińszczanin m, mińszczanka ż, Mińszczyzna ż

przym. miński, podmiński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Minsk
• arabski: (1.1) مينسك
• baskijski: (1.1) Minsk
• białoruski: (1.1) Мінск
• chorwacki: (1.1) Minsk m
• czeski: (1.1) Minsk
• francuski: (1.1) Minsk
• koreański: (1.1) 민스크
• nowogrecki: (1.1) Μινσκ n
• słowacki: (1.1) Minsk m
• szwedzki: (1.1) Minsk
• tajski: (1.1) มินสก์
• ukraiński: (1.1) Мінськ
• włoski: (1.1) Minsk ż

źródła: