współzawodnictwo

współzawodnictwo (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌfspuwzavɔdʲˈɲiʦ̑tfɔ], AS: [fspuu̯zavodʹńictfo], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• akc. pob. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rywalizacja grupy osób o pierwszeństwo w jakiejś dyscyplinie

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	współzawodnictwo
dopełniacz	współzawodnictwa
celownik	współzawodnictwu
biernik	współzawodnictwo
narzędnik	współzawodnictwem
miejscownik	współzawodnictwie
wołacz	współzawodnictwo

przykłady:

(1.1) Jutro będą ogłoszone wyniki współzawodnictwa sportowego w naszej szkole.

składnia:

kolokacje:

(1.1) współzawodnictwo pracy

synonimy:

(1.1) rywalizacja, konkurowanie

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. współzawodnik m, współzawodniczka ż

czas. współzawodniczyć ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. współ- + zawodnictwo

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) competition
• arabski: (1.1) مسابقة
• azerski: (1.1) konkurs, rəqabət, müsabiqə
• francuski: (1.1) rivalité ż, compétition ż, concurrence ż
• hiszpański: (1.1) rivalidad ż, competencia ż
• interlingua: (1.1) competion
• nowogrecki: (1.1) άμιλλα ż, συναγωνισμός m, διαγωνισμός m
• szwedzki: (1.1) konkurrens w
• tajski: (1.1) การแข่งขัน, การประกวด, การชิง
• włoski: (1.1) combattimento m

źródła: