wyprowadzić z równowagi

wyprowadzić z równowagi (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌvɨprɔˈvaʥ̑iʥ̑ ˌz‿ruvnɔˈvaɟi], AS: [vyprovaʒ́iʒ́ z‿ruvnovaǵi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• udźw. międzywyr.• przyim. nie tw. syl.• akc. pob.

znaczenia:

fraza czasownikowa dokonana

(1.1) zdenerwować kogoś

odmiana:

(1.1) zob. wyprowadzić, „z równowagi” nieodm.

przykłady:

(1.1) Łatwo jest mnie wyprowadzić z równowagi, dlatego lepiej uważaj na to co mówisz.

(1.1) Robert na zawodach sportowych, mimo zaczepek innych uczniów, nie dał się wyprowadzić z równowagi. Położył piłkę na rzut wolny i z uśmiechem na twarzy strzelił bramkarzowi gola.

składnia:

(1.1) wyprowadzić + B. (kogoś) + z równowagi

kolokacje:

synonimy:

(1.1) wytrącić z równowagi

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: Indeks:Polski - Związki frazeologiczne

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) вивести з рівноваги, вибити з рівноваги

źródła: