starość

starość (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈstarɔɕʨ̑], AS: [starość]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stan będący efektem starzenia się, trzeci i ostatni okres życia istot żywych; zob. też starość w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	starość
dopełniacz	starości
celownik	starości
biernik	starość
narzędnik	starością
miejscownik	starości
wołacz	starości

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) podeszły wiek; eufem. jesień życia

antonimy:

(1.1) młodość

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. starzec m, staruszek m, staruszka ż, starowinka ż, starzenie n, starówka ż, starszyzna ż, staroć

czas. postarzać dk., starzeć się ndk., zestarzeć się dk.

przym. stary, starczy

przysł. staro, starczo

związki frazeologiczne:

zapyta się starość, gdzie była młodość • starość nie radość • starość nie radość śmierć nie wesele • czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) age
• arabski: (1.1) هرم, شيخوخة
• baskijski: (1.1) zahartzaro
• białoruski: (1.1) старасць ż
• czeski: (1.1) stáří n
• duński: (1.1) alderdom w
• esperanto: (1.1) maljuneco
• francuski: (1.1) vieillesse ż
• hiszpański: (1.1) vejez ż
• kazachski: (1.1) кәрілік, шалдық
• niemiecki: (1.1) Alter n
• nowogrecki: (1.1) γεράματα n/lm, γήρας n
• rosyjski: (1.1) старость ż
• szwedzki: (1.1) ålderdom w
• ukraiński: (1.1) старість ż
• wilamowski: (1.1) ałder n, āłder n, aołder n

źródła: