ścięgno

ścięgno (język polski)

wymowa:

​, IPA: [ˈɕʨ̑ɛ̃ŋɡnɔ], AS: [śćẽŋgno], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• asynch. ę 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) anat. włóknista tkanka odpowiedzialna za przeniesienie skurczu mięśni na układ kostny; zob. też ścięgno w Wikipedii

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) tendon, sinew
• arabski: (1.1) وتر m
• białoruski: (1.1) сухажылле n
• bułgarski: (1.1) сухожилие n
• czeski: (1.1) šlacha
• duński: (1.1) sene w
• esperanto: (1.1) tendeno
• fiński: (1.1) jänne
• francuski: (1.1) tendon m
• hawajski: (1.1) lohi
• hiszpański: (1.1) tendón m
• interlingua: (1.1) ligamento, tendine
• islandzki: (1.1) sin ż
• jidysz: (1.1) שפּאַנאָדער ż
• niemiecki: (1.1) Sehne ż
• nowogrecki: (1.1) τένοντας m
• rosyjski: (1.1) сухожи́лие n
• szwedzki: (1.1) sena w
• ukraiński: (1.1) сухожилля n
• włoski: (1.1) tendine m

źródła: