skończyć

skończyć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈskɔ̃j̃n͇ʧ̑ɨʨ̑], AS: [skõĩ ̯ṇčyć], zjawiska fonetyczne: nazal.• rozs. artyk. ​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. kończyć)

(1.1) zakończyć czynność

(1.2) przerobić program, ukończyć kurs

(1.3) umrzeć

czasownik zwrotny dokonany skończyć się (ndk. kończyć się)

(2.1) zakończyć trwanie

(2.2) urwać się (o drodze, obszarze)

(2.3) zostać zużytym

(2.4) wyczerpać się twórczo

odmiana:

(1) zob. kończyć

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. skończony

przysł. skończenie

rzecz. koniec mrz

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: kończyć

• wilamowski: (1.1) enda

źródła: