ogier

ogier (język polski)

ogier (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈɔɟɛr], AS: [oǵer], zjawiska fonetyczne: zmięk.

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(1.1) zootechn. niekastrowany samiec konia i innych koniowatych; zob. też ogier w Wikipedii

(1.2) zootechn. niekastrowany samiec wielbłąda

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) przen., pot. mężczyzna o dużej sprawności i potrzebach seksualnych

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ogier	ogiery
dopełniacz	ogiera	ogierów
celownik	ogierowi	ogierom
biernik	ogiera	ogiery
narzędnik	ogierem	ogierami
miejscownik	ogierze	ogierach
wołacz	ogierze	ogiery

(2.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ogier	ogiery
dopełniacz	ogiera	ogierów
celownik	ogierowi	ogierom
biernik	ogiera	ogierów
narzędnik	ogierem	ogierami
miejscownik	ogierze	ogierach
wołacz	ogierze	ogiery

przykłady:

(1.1) Ogiery są większe od klaczy.

(2.1) Mój stary to niezły ogier.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ognisty ogier • dopuścić ogiera do klaczy

synonimy:

(1.1) reg. ogr

(2.1) kozak, buhaj

antonimy:

(1.1) klacz, wałach

hiperonimy:

(1.1) koń, samiec

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) tur. aygyr

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stallion; (1.2) stallion
• duński: (1.1) hingst w
• francuski: (1.1) étalon m
• hiszpański: (1.1) caballo semental m
• islandzki: (1.1) graðhestur m
• jidysz: (1.1) אָגער m (oger)
• niemiecki: (1.1) Hengst m
• norweski (bokmål): (1.1) hingst m
• nowogrecki: (1.1) επιβήτορας ίππος m
• rosyjski: (1.1) жеребец m
• szwedzki: (1.1) hingst w
• włoski: (1.1) stallone m

źródła: