kształt

kształt (język polski)

wymowa:

​, IPA: [kʃtawt], AS: [kštau̯t]

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) zarys przedmiotu, inny przedmiot, figura lub bryła, które ten przedmiot przypomina

(1.2) kształty figura, sylwetka człowieka

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	kształt	kształty
dopełniacz	kształtu	kształtów
celownik	kształtowi	kształtom
biernik	kształt	kształty
narzędnik	kształtem	kształtami
miejscownik	kształcie	kształtach
wołacz	kształcie	kształty

przykłady:

(1.1) Pokój ma kształt pięciokąta.

(1.2) Ta kobieta ma bardzo obfite kształty.

składnia:

kolokacje:

(1.1) mieć kształt/być kształtu czegoś: koła/koniczynki/Afryki/słonia/…; mieć jakiś kształt/być jakiegoś kształtu: mieć kulisty/kwadratowy/… kształt, być kulistego/kwadratowego/… kształtu

synonimy:

(1.1) zarys, kontury, sylwetka, forma

(1.2) figura

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kształtka ż

(1) przym. kształtny

(1.1) czas. kształcić (się)/wykształcić (się)

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1) z niemieckiego Gestalt

uwagi:

należy do wyjątków od zasady, że po spółgłoskach piszemy „rz”

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) shape, form
• arabski: (1.1) جسم, مظهر, شكل
• chorwacki: (1.1) oblik m
• czeski: (1.1) tvar m
• duński: (1.1) form w, skikkelse w; (1.2) figur w, skikkelse w
• esperanto: (1.1) formo
• fryzyjski: (1.1) foarm
• hindi: (1.1) आकार m
• hiszpański: (1.1-2) forma ż, figura ż
• interlingua: (1.1) forma
• islandzki: (1.1) mynd ż
• niemiecki: (1.1) Form ż, Gestalt ż, (1.2) Figur ż
• portugalski: (1.1-2) forma ż, figura ż
• rosyjski: (1.1) форма ż; (1.2) фигура ż
• słowacki: (1.1) tvar ż

źródła: