eg

eg (język duński)

eg

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) dąb (drzewo)

(1.2) drewno dębu

odmiana:

(1.1) en eg, egen, ege, egene

przykłady:

(1.2) Bordet var af eg. → Stół był dębowy (z drewna dębu).

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) egtræ n

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: słownik tematyczny - leśnictwo

źródła:

eg (esperanto (morfem))

wymowa:

znaczenia:

morfem przyrostkowy

(1.1) oznacza zwiększenie lub wzmocnienie stopnia

odmiana:

przykłady:

(1.1) pordo — pordego → drzwi — brama

(1.1) varma — varmega → ciepły — gorący

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pochodne:

przym. ega

rzecz. egeco

przysł. ege

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

eg (język farerski)

wymowa:

znaczenia:

zaimek osobowy

(1.1) ja

odmiana:

(1.1) M. eg, B. meg, C. mær, D. mín

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

W.B. Lockwood - "An Introduction to Modern Faroese", Tórshavn 1977

eg (język norweski (nynorsk))

wymowa:

znaczenia:

zaimek osobowy

(1.1) ja

odmiana:

przykłady:

(1.1)

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

zobacz też: w bokmål → jeg

źródła: