strumień

strumień (język polski)

strumień (1.1)

strumień (1.2)

wymowa:

IPA: [ˈstrũmʲjɛ̇̃ɲ], AS: [strũmʹi ̯ė̃ń], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• i → j 

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) mały naturalny ciek wodny; zob. też strumień w Wikipedii

(1.2) ciecz lejąca się wąskim pasmem

(1.3) przen. duża ilość poruszających się osób lub rzeczy

odmiana:

(1.1) lp strumień, ~nia, ~niowi, ~eń, ~niem, ~niu, ~niu; lm strumienie, ~ni, ~om, ~e, ~ami, ~ach, ~e

przykłady:

(1.1) W górach, między skałami płynie wartki strumień.

(1.2) Z pękniętej rynny leci strumień wody.

(1.3) Ze wsi do miast napływał nieprzerwany strumień ludzi.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) strumyk, rzeczka, potok, struga

(1.2) struga, strużka

(1.3) potok

antonimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz.

zdrobn. strumyk m, strumyczek m

przym. strumieniowy

związki frazeologiczne:

łaska boska między mostem a strumieniem

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) stream, brook, brooklet
• szwedzki: (1.1) å w
• ukraiński: (1.1) струмінь m; (1.2) струмінь m

źródła: