szlachetny

szlachetny (język polski)

wymowa:

IPA: [ʃlaˈxɛtnɨ], AS: [šlaχetny]

znaczenia:

przymiotnik

(1.1) taki, który postępuje dobrze, uczciwie, w sposób wspaniałomyślny, prawy, sprawiedliwy, bezinteresowny

(1.2) taki, który odznacza się wysoką jakością

(1.3) charakteryzujący się subtelnością, harmonią

odmiana:

lp szlachetn|y m, szlachetna ż, szlachetne n; lm szlachetni mos szlachetne nmos; st. wyższy szlachetniejszy; st. najwyższy najszlachetniejszy

przykłady:

(1.3) Wydaje się piękna ze względu na jej szlachetne rysy twarzy.

składnia:

kolokacje:

(1.1) ~y człowiek, ~y czyn, ~e serce

(1.2) ~y gatunek, ~a rasa, ~a odmiana, ~y szczep

synonimy:

(1.1) zacny, dobry, uczciwy, honorowy

(1.2) wysokogatunkowy, wyselekcjonowany, pierwszorzędny

(1.3) harmonijny

antonimy:

(1.1) podły

(1.2) pospolity, plebejski

wyrazy pokrewne:

przysł. szlachetnie

rzecz. szlachetność ż, szlachta ż, szlachectwo n

związki frazeologiczne:

(1.2) kamień szlachetny • metale szlachetne • gaz szlachetny

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) noble
• arabski: (1.1) كريم
• esperanto: (1.1) nobla
• fiński: (1.1) jalo
• francuski: (1.1-2) noble
• hiszpański: (1.1-2) noble
• kaszubski: (1.1) bëlny
• łaciński: (1.1) nobilis
• niemiecki: (1.1) edel
• norweski: (1.1) edel
• nowogrecki: (1.1-2) ευγενής
• ormiański: (1.1) ազնիվ
• rosyjski: (1.1,3) благородный; (1.2) высококачественный
• szwedzki: (1.1) ädel
• włoski: (1.1) nobile, distinto

źródła: