wykształcenie: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
zmiana "''." na ".''" |
|||
Linia 31: | Linia 31: | ||
* niemiecki: (1.1) [[Ausbildung]] {{f}}, [[Bildung]] {{f}}, [[Schulbildung]] {{f}} |
* niemiecki: (1.1) [[Ausbildung]] {{f}}, [[Bildung]] {{f}}, [[Schulbildung]] {{f}} |
||
* rosyjski: (1.1) [[образование]] |
* rosyjski: (1.1) [[образование]] |
||
* suahili: (1.1) [[elimu]] |
|||
* szwedzki: (1.1) [[utbildning]] {{w}} |
* szwedzki: (1.1) [[utbildning]] {{w}} |
||
* wilamowski: (1.1) [[aojsbildung]] |
* wilamowski: (1.1) [[aojsbildung]] |
Wersja z 20:27, 17 cze 2011
wykształcenie (język polski)
- wymowa:
- IPA: [ˌvɨkʃtawˈʦ̑ɛ̃ɲɛ], AS: [vykštau̯cẽńe], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…• akc. pob.
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) poziom wiedzy nabytej na drodze nauki
- (1.2) rzecz. odczas. wykształcić (wykształcić się) (nabycie jakiejś cechy na drodze ewolucji lub ontogenezy)
- przykłady:
- (1.1) Miał wykształcenie humanistyczne, z matematyką zawsze był na bakier.
- (1.2) U ptaków doszło do wykształcenia się piór.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) ~ podstawowe/średnie/wyższe; ~ humanistyczne/ścisłe/techniczne; zdobyć/zdobywać ~
- synonimy:
- (1.1) wiedza, umiejętność
- (1.2) wytworzenie, powstanie, wyewoluowanie
- antonimy:
- wyrazy pokrewne:
- (1.1-2) czas. wykształcać/wykształcić; rzecz. kształt
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- (1) od przestarzałych form staropolskich: kstałt - forma, wyobrażenie; kstałtowny - zgrabny, właściwy, wytworny
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) education
- dolnołużycki: (1.1) kubłanje n
- duński: (1.1) uddannelse w; (1.2) dannelse w
- francuski: (1.1) éducation ż
- niemiecki: (1.1) Ausbildung ż, Bildung ż, Schulbildung ż
- rosyjski: (1.1) образование
- suahili: (1.1) elimu
- szwedzki: (1.1) utbildning w
- wilamowski: (1.1) aojsbildung
- włoski: (1.1) educazione ż
- źródła:
- ↑ Hasło „Zasady pisowni i interpunkcji” w: Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.