zawierać

zawierać (język polski)

wymowa:

IPA: [zaˈvʲɛraʨ]

znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) mieć coś wewnątrz siebie; mieć coś za składnik siebie, składać się

(1.2) utworzyć, zawiązać jakieś porozumienie

(1.3) reg. śl. zamykać

odmiana:

(1) zawier|ać, koniugacja I; aspekt dokonany zawrze|ć, koniugacja XI z różnicami: czas przyszły 1 os. lp i 3 os lm. rz→r (zawrę, zawrą) czas przyszły pozostałe osoby rzi→rz (zawrzesz, zawrzecie itd.); czas przeszły wr→war (zawarłem, zawarliśmy, zawarły itd.); forma bezos. czasu przeszłego zawarto; tryb rozkazujący zawrzyj, zawrzyjmy, zawrzyjcie; imiesłów przym. przeszły zawarty, zawarta, zawarte, zawarci, zawarte; imiesłów przysł. uprzedni zawarłszy

przykłady:

(1.1) Kontener zawierał partię przemycanych narkotyków.

(1.2) Po 20 (dwudziestu) latach wojny, strony zawarły pokój.

składnia:

(1) zawierać +B., nie zawierać +D.

kolokacje:

(1.2) zawierać pokój/umowę/sojusz/związek małżeński/...; zawierać znajomość z kimś = poznawać kogoś

synonimy:

(1.1) składać się, obejmować; (1.2) zawiązać, podpisać, ratyfikować

antonimy:

(1.2) zrywać

wyrazy pokrewne:

(1) rzecz. zawieranie/zawarcie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) contain, include; (1.2) ratify, make, close
• duński: (1.1) indeholde
• esperanto: (1.1) enhavi, ampleksi
• hiszpański: (1.1) comprender
• islandzki: (1.1) innihalda
• niemiecki: (1.1) enthalten; (1.2) schließen, beschließen, ratifizieren, machen
• portugalski: (1.1) conter
• rosyjski: (1.1) содержать, вмещать, заключать (в себе); (1.2) заключать
• szwedzki: (1.1) innehålla, omfatta
• ukraiński: (1.1) містити; (1.2) укладати
• włoski: (1.1) comprendere