śmiertelnik

śmiertelnik (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) książk. istota śmiertelna, jaką jest człowiek

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	śmiertelnik	śmiertelnicy
dopełniacz	śmiertelnika	śmiertelników
celownik	śmiertelnikowi	śmiertelnikom
biernik	śmiertelnika	śmiertelników
narzędnik	śmiertelnikiem	śmiertelnikami
miejscownik	śmiertelniku	śmiertelnikach
wołacz	śmiertelniku	śmiertelnicy

przykłady:

(1.1) Do Ciebie przychodzi wszelki śmiertelnik, wyznając nieprawości.

składnia:

kolokacje:

(1.1) zwykły śmiertelnik

synonimy:

(1.1) człowiek, śmiertelny

antonimy:

(1.1) absolut, bóg, bóstwo

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. śmierć ż, śmiertelność ż

forma żeńska śmiertelniczka ż

czas. uśmiercić dk., uśmiercać ndk.

przym. śmiertelny

przysł. śmiertelnie

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. śmiertelny + -nik

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) mortal
• czeski: (1.1) smrtelník m
• esperanto: (1.1) mortemulo, mortulo, karnulo
• fiński: (1.1) kuolevainen
• ido: (1.1) mortivo
• kaszubski: (1.1) smiertelnik m, smiertelny m
• litewski: (1.1) mirtingasis m
• łaciński: (1.1) mortalis m
• łotewski: (1.1) mirstīgais m
• rumuński: (1.1) muritor m
• słowacki: (1.1) smrteľník m
• ukraiński: (1.1) смертний m
• volapük: (1.1) deadöfan
• węgierski: (1.1) halandó
• włoski: (1.1) mortale m

źródła: