zadowalać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

zadowalać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌzadɔˈvalaʨ̑], AS[zadovalać], zjawiska fonetyczne: akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. zadowolić)

(1.1) zaspokajać potrzeby, odpowiadać czyimś upodobaniom
(1.2) spełniać, zaspokajać seksualnie

czasownik zwrotny niedokonany zadowalać się (dk. zadowolić się)

(2.1) poprzestawać na czymś
(2.2) zaspokajać siebie autoerotycznie
(2.3) zaspokajać erotycznie siebie wzajemnie
odmiana:
(1.1) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Twoja odpowiedź mnie zadowala.
(1.1) Warunki w hotelu były całkowicie zadowalające.
składnia:
(1.1) zadowalać + B.
(2.1) zadowalać się + N.
kolokacje:
(1.1) zadowalać czyjąś próżność / ambicję • zadowalać wymagania / kaprysy • zadowalająca odpowiedź
synonimy:
(1.1) zaspokajać, dogadzać, odpowiadać, wystarczać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. zadowalanie n, zadowolenie n
czas. zadowolić dk.
przym. zadowolony, zadowalający
przysł. zadowalająco
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. za + prasł. *dovoliti[1]
por. wola
uwagi:
Częstym błędem jest używanie formy „zadawalać[2]
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „zadowalać” w: Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN.
  2. Jak brzmi czasownik niedokonany od uspokoić – „uspokajać” czy „uspakajać”? w: Poradnia Językowa Uniwersytetu Łódzkiego