wstać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wstać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[fstaʨ̑], AS[fstać], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. wstawać)

(1.1) aspekt dokonany od: wstawać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Tymczasem Alfa wstał, przyniósł butelkę piwa z baru i szklankę, nalewa, pije[1].
(1.1) - Pójdę zobaczyć, czy lekarz przyszedł. - Ela nagle wstała[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. wstawać, postawić
rzecz. wstanie n
związki frazeologiczne:
wstać lewą nogą
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: wstawać
źródła:
  1. Sławomir Mrożek, Teatr 2 (Alfa 1984, Letni dzień 1983, Ambasador 1981, Pieszo 1980), 1980, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Krystyna Kofta, Wióry, 1980, Narodowy Korpus Języka Polskiego.