wikary

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

wikary (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) kośc. prezbiter na stałe pomagający proboszczowi w pracy duszpasterskiej; zob. też wikariusz w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikwikarywikarzy
dopełniaczwikaregowikarych
celownikwikaremuwikarym
biernikwikaregowikarych
narzędnikwikarymwikarymi
miejscownikwikarymwikarych
wołaczwikarywikarzy
przykłady:
(1.1) W naszej parafii zarówno proboszcz jak i księża wikarzy uczą w szkole.
(1.1) Kazanie wikarego zaskoczyło panie z sodalicji mariańskiej.
(1.1) Babcia Józia przygotowała wikaremu jajecznicę z pięciu jaj.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wikary parafialny • mianować / odwołać wikarego
synonimy:
(1.1) wikariusz
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) ksiądz, ojciec, duchowny, kapłan, prezbiter, duszpasterz
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. wikarówka ż, wikariat m
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. vicarius
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=wikary&oldid=8022996”