tłuk

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tłuk (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) gw. lwow. służąca
(1.2) pot. osoba mało rozgarnięta
(1.3) żegl. kij, służący do odpychania łódki
(1.4) daw. gw. (Poznań) nierządnica[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) bałwan, baran, ciołek, cymbał, debil, idiota, łoś, matoł, półgłówek, tępak, jełop, osioł
antonimy:
(1.2) osoba rozważna, mędrzec
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. tłuc, przytłuc
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: służąca
(1.4) zobacz listę tłumaczeń w haśle: nierządnica
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 257.