terkot

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

terkot (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) pot. odgłos wytwarzany poprzez jednostajne miarowe uderzanie
(1.2) lekcew. monotonne szybkie mówienie
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Między strzały z karabinów miesza się terkot maszynek oraz można odróżnić bardziej głuche strzały z dubeltówek[1].
(1.1) Przerwała się w połowie ostatnia gama terkotu, szarpnęło coś w środku i młyn stanął[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) warkot, trajkot, turkot
(1.2) trajkot
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. terkotanie n, terkotka ż, terkotliwość ż
czas. przeterkotać dk., rozterkotać się dk., terkotać ndk., zaterkotać dk.
przym. terkotliwy
przysł. terkotliwie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Alojzy Horak (red. i wybór), Walki w obronie granic
  2. Jan Lemański, Czarna Topiel