tarło

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

tarło (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈtarwɔ], AS[taru̯o]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) icht. okres godowy u ryb; zob. też tarło w Wikipedii
(1.2) icht. akt płciowy u ryb: składanie ikry przez samice i zapładnianie ich mleczem przez samce
(1.3) daw. gw. (Kraków) tarka[1]

czasownik, forma fleksyjna

(2.1) 3. os. n przesz. od: trzeć
odmiana:
(1.1-2)
(2.1) zob. trzeć
przykłady:
(1.1) Łososie płyną na tarło w górę rzek do miejsc, w których się wylęgły.
składnia:
kolokacje:
(1.1) odbywać tarło • płynąć na tarło
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. tarlisko n, tarlak m
czas. trzeć ndk., wytrzeć dk., zetrzeć dk.
przym. tarłowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.3) zobacz listę tłumaczeń w haśle: tarka
źródła:
  1. Antoni Danysz, Odrębności słownikarskie kulturalnego języka polskiego w Wielkopolsce w stosunku do kulturalnego języka w Galicyi, „Język Polski” nr 8–10, s. 248.