sztywny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sztywny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈʃtɨvnɨ], AS[štyvny]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) niepoddający się wyginaniu, odporny na zginanie, zmiany
(1.2) przen. nieumiejący się bawić lub wyluzować
(1.3) pot. nieżywy

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(2.1) pot. trup
(2.2) pot. człowiek kompletnie pijany
odmiana:
(1.1-2)
(1.3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
sztywne zawieszenieceny sztywnebryła sztywna
(1.1) chondrilla sztywnaczosnek sztywnyrogatek sztywnysit sztywny
synonimy:
(1.1) nieelastyczny
(1.2) oficjalny, wymuszony
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sztywniak m, sztywniaczka ż, sztywniactwo n, sztywna ż, sztywność ż, sztywniackość ż
przysł. sztywnie, sztywno
czas. sztywnieć, usztywnić
związki frazeologiczne:
park sztywnych
etymologia:
niem.[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Małgorzata Stefaniak, „Absztyfikant założył ancug”, czyli o niemieckich zapożyczeniach we współczesnej polszczyźnie potocznej, w: Język, Komunikacja, Informacja nr 6/2011, red. I. Koutny, P. Nowak, s. 219.