sojusz

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

sojusz (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) porozumienie o wzajemnym wsparciu w sytuacji konfliktu (zwłaszcza zbrojnego); zob. też sojusz w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jeśli duński król wydawał syna za córkę króla szwedzkiego, to było to w sytuacji, gdy istniała potrzeba pokoju i zawiązywania sojuszy.
(1.1) Po inwazji Rosji na Ukrainę Finlandia wystąpiła o członkostwo w zachodnim sojuszu obronnym NATO. To samo Szwecja.
składnia:
kolokacje:
(1.1) sojusz militarny / wojskowy / polityczny • sojusz antypolski / antyrosyjski / antychiński / antyamerykański /… • zawrzeć / zerwać sojusz
synonimy:
(1.1) alians, przymierze
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. sojusznik m, sojuszniczka ż
przym. sojuszniczy
związki frazeologiczne:
sojusz ołtarza i tronu
etymologia:
(1.1) ros. союз[1][2]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: alians
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „sojusz” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Tadeusz Kuroczycki, Wojciech Ryszard Rzepka, Zapożyczenia leksykalne z rosyjskiego w polszczyźnie pisanej, Studia Rossica Posnaniensia 10, 107-115, Poznań 1978, s. 110.