powstaniec

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

powstaniec (język polski)[edytuj]

powstańcy (1.1)
wymowa:
IPA: [pɔˈfstãɲɛʦ̑], AS: [pofstãńec], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) uczestnik powstania zbrojnego, insurekcji
(1.2) daw. gwara więz. chłopiec-żebrak[1]
(1.3) daw. gwara więz. nowicjusz w rzemiośle złodziejskim[1]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikpowstaniecpowstańcy
dopełniaczpowstańcapowstańców
celownikpowstańcowipowstańcom
biernikpowstańcapowstańców
narzędnikpowstańcempowstańcami
miejscownikpowstańcupowstańcach
wołaczpowstańcu / powstańczepowstańcy
przykłady:
(1.1) Pomnik „Mały powstaniec” to symbol udziału dzieci i młodzieży walczących w powstaniu warszawskim.
(1.1) Był powstańcem styczniowym i w ramach represji odebrano mu majątek i zesłano na Syberię.
składnia:
kolokacje:
(1.1) powstaniec warszawski • powstaniec listopadowy • powstaniec styczniowy
synonimy:
(1.1) insurgent
(1.2) pętak[1]
(1.3) pętak[1]
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. powstanie n, powstawanie n
czas. powstawać ndk., powstać dk.
przym. powstańczy, powstaniowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Słowniczek gwary więziennej, „Język Polski” nr 10/1913, s. 298.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=powstaniec&oldid=8211666”