palny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

palny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpalnɨ], AS[palny]
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) przeznaczony do palenia lub spalania
(1.2) taki, który jest w stanie się zapalić
(1.3) o broni: miotający pociskiem na skutek spalania ładunku
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Wskutek użycia materiału palnego zniszczono wiele starych, drewnianych domków.
(1.3) Oddał trzy strzały z broni palnej.
składnia:
kolokacje:
(1.1-2) ciecz palna • gaz / łupek / materiał palny
(1.3) broń palna
synonimy:
antonimy:
(1.2) niepalny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. palący m, paląca ż, paliwo n, palarnia ż, palacz m, palaczka ż, palnik m, palenisko n, niedopałek m, palenie n, zapalniczka ż, spaliny nmos, palarka ż, zapalenie n, palność ż
czas. palić ndk., rozpalać, dopalać ndk., dopalić dk., napalać się ndk., napalić się dk., napalić dk., odpalać ndk., odpalić dk., opalać ndk., opalić dk., przypalać ndk., przypalić dk., wypalać ndk., wypalić dk., zapalać ndk., zapalić dk.
przym. palący, niepalny, zapalony
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: