okropny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

okropny (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i, IPA[ɔˈkrɔpnɨ], AS[okropny]
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) wywołujący strach, odrzucający
(1.2) pot. intensywny, olbrzymi (często w negatywnym kontekście)
(1.3) pot. o czymś złym, brzydkim, mającym negatywne cechy
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
(1.1) Kiedy żołnierze weszli do wioski, ich oczom ukazał się okropny widok: mnóstwo ciał i całe morze krwi.
(1.2) Słuchaj, nie wpadnę na imprezę, bo mam okropny ból głowy.
(1.3) Co za okropny obraz.
(1.3) Daj mi coś na uspokojenie, ta okropna sąsiadka znów mi podniosła ciśnienie swoim narzekaniem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) wstrętny, straszny, gw. okropnisty[1], gw. okroperny[1], gw. okropeczny[1], gw. okropiczty[1], gw. okropisty[1]
(1.3) gw. (Śląsk Cieszyński) pieróński
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. okropnowspaniały[2], gw. okropnisty[1], gw. okroperny[1], gw. okropeczny[1], gw. okropiczty[1], gw. okropisty[1]
rzecz. okropność ż, okropieństwo n, okropnik m, okropnica ż, przest. okrop m[2], gw. okropa ż[2]
przysł. okropnie, gw. okropnisto[2], gw. okropecznie[2], gw. okropicznie[2], gw. okropernie[2]
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „okropny” w: Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. III: N-Ó, Warszawa 1900–1927, s. 753.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka polskiego, red. Jan Karłowicz, Adam Kryński, Władysław Niedźwiedzki, t. III: N-Ó, Warszawa 1900–1927, s. 752-753.