kopcić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

kopcić (język polski)[edytuj]

samochody kopcą (1.1)
kobieta kopci (1.2)
coś kopci się (2.1)
wymowa:
IPA[ˈkɔpʲʨ̑iʨ̑], AS[kopʹćić], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) wydzielać gęsty dym, kopeć
(1.2) pot. palić papierosa

czasownik zwrotny kopcić się

(2.1) paląc się, wydzielać gęsty dym, kopeć
odmiana:
(1.1-2) koniugacja VIa
przykłady:
(1.1) Słyszałem ich oddechy, widziałem cienie na ścianie, wyolbrzymione i ruchliwe, bo płomyk lampy naftowej drgał i kopcił[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) pot. jarać fajki
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. kopcenie n, kopciuch m, kopeć m, kopciuszek m, Kopciuszek mos
czas. zakopcić dk.
przym. kopciany
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Andrzej Szczypiorski, Noc, dzień i noc, 1991, Narodowy Korpus Języka Polskiego.