indywidualizacja

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

indywidualizacja (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) proces kształtowania się cech indywidualnych jednostki lub zbiorowości[1]
(1.2) dostosowywanie norm, zasad itp. do potrzeb jednostek lub konkretnych grup[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. indywidualizm m, indywidualista m, indywidualistka ż, indywiduum n, indywidualizowanie n, indywidualność ż
czas. indywidualizować ndk., odindywidualizować dk., odindywidualizowywać ndk.
przym. indywidualny, indywidualistyczny
przysł. indywidualnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „indywidualizacja” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „indywidualizacja” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.