horyzontalny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

horyzontalny (język polski)[edytuj]

dziecko w pozycji horyzontalnej (1.1)
wymowa:
IPA: [ˌxɔrɨzɔ̃nˈtalnɨ], AS: [χoryzõntalny], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob. ​?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) książk. taki, który ma poziomy kierunek
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikhoryzontalnyhoryzontalnahoryzontalnehoryzontalnihoryzontalne
dopełniaczhoryzontalnegohoryzontalnejhoryzontalnegohoryzontalnych
celownikhoryzontalnemuhoryzontalnejhoryzontalnemuhoryzontalnym
biernikhoryzontalnegohoryzontalnyhoryzontalnąhoryzontalnehoryzontalnychhoryzontalne
narzędnikhoryzontalnymhoryzontalnąhoryzontalnymhoryzontalnymi
miejscownikhoryzontalnymhoryzontalnejhoryzontalnymhoryzontalnych
wołaczhoryzontalnyhoryzontalnahoryzontalnehoryzontalnihoryzontalne
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Patrzący na tłumy ludzkie z góry widzi je w pionowym skrócie. Patrząc w płaszczyźnie horyzontalnej, ujrzy tylko najbliższych, w wylotach ulic[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) poziomy
antonimy:
(1.1) wertykalny, pionowy
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. horyzont mrz, horyzontalność ż
przysł. horyzontalnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
franc. horizontal, pol. -ny
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Stanisław Lem, Fiasko, 1987, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=horyzontalny&oldid=8191469”