dziecię

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dziecię (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) podn. pieszcz.[1] dziecko
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikdzieciędziecięta
dopełniaczdziecięciadzieciąt
celownikdziecięciudzieciętom
biernikdzieciędziecięta
narzędnikdziecięciemdzieciętami
miejscownikdziecięciudzieciętach
wołaczdzieciędziecięta
przykłady:
(1.1) Albowiem Dziecię nam się narodziło, Syn został nam dany, na Jego barkach spoczęła władza[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) berbeć, brzdąc, maluch, szkrab
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dzieciątko n, Dzieciątko n, dziecko n, dzieciak m, dzieciństwo n, dzieciąteczko n, dziecisko n, dzieciska nmos
przym. dzieciaty, dziecięcy
związki frazeologiczne:
przysłowia: na świętego Mikołaja czeka dzieciąt cała zgraja: da posłusznym ciasteczko, złych przekropi rózeczką
etymologia:
pol. dziecko + -ę
uwagi:
Formy liczby mnogiej, szczególnie celownika („dzieciętom”) i narzędnika („dzieciętami”), są rzadko używane[3].
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających zdrobnień zobacz listę tłumaczeń w haśle: dziecko
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „dziecię” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ Księga Izajasza 9,5
  3. ↑ Hasło „dziecię” w: Słownik poprawnej polszczyzny PWN, red. Witold Doroszewski, Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1980, ISBN 83-01-03811-X, s. 142.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=dziecię&oldid=8328600”