dwója

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

dwója (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈdvuja], AS[dvui ̯a] ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) pot. zgrub. od dwójka (ocena)
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ile masz dwój na semestr?
(1.1) Dziś można mieć same dwóje i przechodzi się do następnej klasy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) zbierać same dwóje • dwója na szynach
synonimy:
(1.1) zob. dwójka
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. dwójka ż, dwójarz mos, dwojaczki nmos, podwajanie n, zdwajanie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. dwójka[1]
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: dwójka
źródła:
  1. Renata Grzegorczykowa, Zarys słowotwórstwa polskiego. Słowotwórstwo opisowe, wyd. III poprawione, Warszawa 1979, s. 20.