docierać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

docierać (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[dɔˈʨ̑ɛraʨ̑], AS[doćerać], zjawiska fonetyczne: zmięk. ?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. dotrzeć)

(1.1) wygładzać, wycierać[1]
(1.2) dostawać się, dochodzić dokądś lub do kogoś z trudem[1]
(1.3) powodować wzajemne dopasowywanie się powierzchni trących maszyny[1]
(1.4) pot. ucierać dodatkową ilość czegoś[1]
(1.5) rozprzestrzeniać się

czasownik zwrotny niedokonany docierać się (dk. dotrzeć się)

(2.1) dostosować się, dopasować się do siebie[1]
odmiana:
(1) koniugacja I
(2) koniugacja I
przykłady:
(1.2) (…) przyznane rolnikom kredyty docierały z kilkumiesięcznym opóźnieniem[2]
(1.4) Dotrzyj jeszcze trochę ogórków, wyjątkowo mi dziś smakują.
(1.5) Skwar sierpniowych dni nie docierał do mojej ziemianki.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.2) dochodzić, dołączać, dostawać się, osiągać
(1.5) dobiegać, poet. dopływać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. docieranie n, dotarcie n
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Hasło „docierać” w: SJP.pl.
  2. Urzędnicy Ministerstwa Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej / Piotr Lipiński, Gazeta Wyborcza, 1992-08-21, Narodowy Korpus Języka Polskiego.